İlk çizgi romanda, yapay zeka araçlarının yardımıyla Osmanlı İmparatorluğu’nu keşfeden öğrencileri görüyoruz. Teknoloji, tarihi anlamak için yeni yollar açıyor ama riskler ve sorunlar da yok değil. Yararlı bir araç ile geçmişin aşırı basite indirgenmiş bir yorumu arasındaki ince çizgiyi nasıl fark edebiliriz?

İkinci çizgi romanda geçmişin hayaletleri hiç beklemediğimiz bir yerde, ulusal önyargılardan arınmış görünen gençlerin arasında ortaya çıkıyor. Yine de, sınıfta tarihi meseleler üzerine yapılan bir tartışma sırasında ulusal mitler su yüzüne çıkıyor. Eski hikayeleri tekrarlamadan tarih çalışmak mümkün mü?